background_opap_2
background_opap_1

Ο Λόβρεν και η Λίβερπουλ πρωταγωνιστές σε μια φοβερή πράξη!

Ο Λόβρεν και η Λίβερπουλ πρωταγωνιστές σε μια φοβερή πράξη!

Το στοίχημα στα καλύτερα του! | ΕΕΕΠ | 21+ | ΠΑΙΞΕ ΥΠΕΥΘΥΝΑ

Η ομάδα του Άρχοντα γράφει για τον “Ντέγιαν Λόβρεν” της Λίβερπουλ

Λόβρεν: Η ζωή μου ως πρόσφυγας

(Ας θυμηθούμε το ..συνταρακτικό, αλλά διαχρονικό άρθρο που είχαμε δημοσιεύσει προ μηνών..)

Η δουλειά των ποδοσφαιριστών αλλά και μιας ποδοσφαιρικής ομάδας δεν είναι να ασχολούνται μόνο γύρω από τα γεγονότα του αθλήματος που πρεσβεύουν. Η δουλειά τους είναι να προσπαθούν με διάφορες σωστές ενέργειες να δείξουν το σωστό δρόμο προς πάσα κατεύθυνση.

Έτσι και η Λίβερπουλ που μετρά εκατομμύρια οπαδούς ανά τον κόσμο μαζί με τον Ντέγιαν Λόβρεν που αποτελεί πρότυπο σε ορισμένους ανθρώπους, αποφάσισαν με μια ενέργειά τους να αφυπνίσουν τον κόσμο!

Τα πολλά λόγια συνήθως είναι περιττά σε τέτοιες καταστάσεις, ωστόσο καλό θα είναι να αναφερθούμε σε ορισμένα θέματα που αξίζουν πραγματικά την προσοχή μας.

Αρκετοί ποδοσφαιριστές στον κόσμο μπορεί να έχουν πραγματικά όλα τα καλά του κόσμου τη στιγμή που μιλάμε, μπορεί να έχουν λύσει το οικονομικό τους πρόβλημα για το υπόλοιπο της ζωής τους, μπορεί να ζουν αρμονικά κι ωραία με λίγα λόγια, ωστόσο οι περισσότεροι απ’ αυτούς έχουν περάσει στο παρελθόν εξαιρετικά δύσκολες στιγμές.

Στιγμές που άλλοτε δεν ξέρουμε και ούτε μπορούμε να φανταστούμε. Άλλωστε το τι κουβαλάει στη ψυχή του ο κάθε άνθρωπος δεν μπορούμε να το γνωρίζουμε. Κάτι τέτοιο συμβαίνει και στην περίπτωση του ποδοσφαιριστή της Λίβερπουλ, Ντέγιαν Λόβρεν.

Ενός παιδιού που πέρασε πολλές κακουχίες στα παιδικά του χρόνια και που πλέον μαζί με το ποδοσφαιρικό club στο οποίο και αγωνίζεται αποφάσισαν να προχωρήσουν σε μια ενέργεια, η οποία θα στείλει ένα βασικό μήνυμα προς ολόκληρο τον κόσμο.

Ο Ντέγιαν Λόβρεν είναι ένας άνθρωπος που γεννήθηκε στις 5 Ιουλίου 1989 στη Ζένιτσα της Βοσνίας. Όμως εκείνα τα χρόνια μπορούν να χαρακτηριστούν και μοιραία για τον ίδιο αλλά και για εκατομμύρια ακόμα κόσμο που ζούσε σε αντίστοιχες περιοχές. Αυτό διότι το Μάρτιο του 1992 ξεκίνησε εμφύλιος πόλεμος που τελείωσε τον Δεκέμβριο του 1995.

Μέσα σ’ αυτά τα τεταμένα χρόνια, τα οποία ο Λόβρεν ήταν γεννημένος, αναγκάστηκε να ζήσει στιγμές που σίγουρα θυμάται και πληγώνεται.

Μάλιστα όλη αυτή η κατάσταση που επικρατούσε στη χώρα του, ανάγκασε τον πατέρα του Σάσα και την μητέρα του Σίλβια, να πάρουν τον τρίχρονο τότε Ντέγιαν και να φύγουν από τη χώρα με μοναδικό στόχο να μην χάσουν τη ζωή τους από τις εμφύλιες διαμάχες που επικρατούσαν. Έτσι, από εκεί που η ζωή του Λόβρεν και της οικογένειάς του, κυλούσε ήρεμα κι αρμονικά, ξαφνικά μια μέρα καταστράφηκαν τα πάντα, καθώς λόγω του εμφυλίου έγιναν πρόσφυγες, πηγαίνοντας στην Γερμανία.

Ένα ταξίδι, το οποίο για εκείνους είχε αισιόδοξο προορισμό, διότι εκεί έμενε ο παππούς του Λόβρεν και έτσι το έργο της οικογένειας έγινε αυτόματα αρκετά πιο εύκολο, όπως παραδέχεται και ο ίδιος. Ωστόσο για άλλες οικογένειες που ακολούθησαν την ίδια πορεία μ’ αυτή του Λόβρεν και δεν είχαν ανάλογους συγγενείς, τότε τα πράγματα θα ήταν εξαιρετικά αβέβαια και η επιβίωση αρκετά πιο δύσκολη. Μάλιστα πολλοί από τους πρόσφυγες δεν καταφέρνουν και να επιβιώσουν στη διάρκεια του ταξιδιού τους με στόχο ένα καλύτερο αύριο. Οι συνθήκες δεν είναι καθόλου εύκολες.

Κυρίως μέσα από αυτό το γεγονός και τις εμπειρίες ζωής του Λόβρεν, η Λίβερπουλ καταπιάστηκε και αποφάσισε μαζί με τον Κροάτη αμυντικό να δημιουργήσουν ένα ντοκιμαντέρ, το οποίο θα αναφέρει όλα αυτά τα γεγονότα που έζησε εκείνος.

Ένα ντοκιμαντέρ με τίτλο: «Λόβρεν: Η ζωή μου ως πρόσφυγας». Μάλιστα το συγκεκριμένο ντοκιμαντέρ προβλήθηκε από το επίσημο κανάλι της ομάδας στις 8/2 και από εκείνη την ημέρα έως και σήμερα φυσικά, ολόκληρος ο κόσμος έχει την ευκαιρία να το δει και να αντλήσει όλα τα μηνύματα που θέλει να περάσει η Λίβερπουλ και φυσικά ο μεγάλος πρωταγωνιστής, Ντέγιαν Λόβρεν.

Πριν σας αναφέρω τα μηνύματα που θέλει να περάσει το ντοκιμαντέρ, αξίζει να πούμε ένα μεγάλο μπράβο τόσο στην ομάδα όσο και στον ίδιο τον Ντέγιαν γι’ αυτή την πρωτοβουλία. Αρχικά διότι τα συγκεκριμένα δρώμενα λαμβάνουν χώρα ακόμα και σήμερα, σε τεράστιο βαθμό θα λέγαμε.

Κατά δεύτερον, διότι η Λίβερπουλ και ο Λόβρεν έχουν εκατομμύρια υποστηρικτές σ’ όλο τον κόσμο, γεγονός που σημαίνει ότι θα τους αντλήσει το ενδιαφέρον και θα τους βάλει σε σκέψεις. Ενώ τέλος, διότι για τον ίδιο τον Ντέγιαν δεν ήταν εύκολο να ανοίξει αυτό το κομμάτι της ζωής του.

Ένα κομμάτι που ανοίγοντας του, τον πήγε αυτόματα κόντρα με την ίδια του την μητέρα, η οποία του είχε πει να μην το αναφέρει πουθενά. Από εκεί και πέρα η συγκεκριμένη χρονική περίοδος που γυρίστηκε αυτό το ντοκιμαντέρ δεν είναι φυσικά καθόλου τυχαία.

Αν κοιτάξουμε λίγο γύρω μας, τότε μπορούμε πολύ εύκολα να καταλάβουμε αν γίνεται πόλεμος κι αν όντως άνθρωποι ή οικογένειες αν θέλετε, γίνονται πρόσφυγες, καθώς η ίδια τους η χώρα δεν τους επιτρέπει την ήρεμη διαμονή τους.

Όλοι μας γνωρίζουμε την εμπόλεμη κατάσταση στη Συρία και όλοι μας λίγο πολύ βλέπουμε πρόσφυγες που έχουν έρθει στην Ελλάδα. Τις συνθήκες κάτω από τις οποίες έρχονται τις γνωρίζουμε όλοι. Παράλληλα ανάμεσα σε μεγάλους ανθρώπους, βρίσκονται και μικρά παιδιά. Παιδιά που έχουν την ίδια ηλικία με τον Λόβρεν και παιδιά που σίγουρα δεν ζουν την παιδική τους ηλικία όπως πρέπει.

Δηλαδή με αγάπη, γαλήνη, χαρά, ξεγνοιασιά και όλα τα συναφή. Με λίγα λόγια στα πρόσωπα αυτών των ανθρώπων παρατηρούμε την απόλυτη θλίψη, καθώς έχουν ξεριζωθεί από τη χώρα τους και το μέλλον τους είναι εντελώς άγνωστο.

Η Λίβερπουλ, λοιπόν, με τον Ντέγιαν Λόβρεν θέλουν να περάσουν ένα σημαντικό μήνυμα απ’ όλη αυτή την ιστορία και διάλεξαν τον καλύτερο τρόπο (ντοκιμαντέρ) αλλά και τον καλύτερο άνθρωπο (πρόσφυγας Ντέγιαν Λόβρεν), ώστε να πείσουν τον κόσμο ότι όσα αναφέρουν είναι τα σωστά.

Το βασικό μήνυμα του ντοκιμαντέρ είναι ότι όλοι οι άνθρωποι που ζουν σ’ αυτόν εδώ τον πλανήτη, μπορεί μια μέρα να γίνουν πρόσφυγες.

Διότι πρόσφυγας δεν γίνεται κανείς από επιλογή αλλά από ανάγκη

Τα νήματα σ’ αυτή τη ζωή τα κινούν οι ισχυροί και όταν αυτοί αποφασίσουν να προχωρήσουν σε πράξεις, οι οποίες έχουν ως βασικά θύματα τον απλό λαό, τότε όλοι οι καλοί και αγαθοί άνθρωποι θα αναγκαστούν να φύγουν από τη χώρα τους και να αναζητήσουν τη τύχη τους κάπου αλλού. Σ’ ένα μέρος πιο φιλόξενο.

Ωστόσο το σημαντικότερο είναι ότι από εκεί που τα έχεις όλα, μια μαύρη μέρα μπορεί να χάσεις τα πάντα. Ενώ το ακόμα πιο τραγικό δεν είναι ότι μιλάμε απαραίτητα για υλικά αγαθά αλλά και για συγγενείς, διότι ένας πόλεμος αν ξεκινήσει κανείς δεν ξέρει τι θα αφήσει στο διάβα του.

Κι όλα αυτά συμβαίνουν την ώρα που εκατομμύρια πρόσφυγες ξεριζώνονται λόγω του πολέμου από την πατρίδα τους.

Την ώρα που ευρωπαϊκές χώρες κλείνουν τα σύνορα τους και δεν τους δέχονται, την ώρα που ο πλανητάρχης, Ντόναλντ Τραμπ απαγορεύει με το έτσι θέλω την είσοδο στην Αμερική σε οποιονδήποτε πρόσφυγα δεν πληροί ορισμένες προϋποθέσεις που έχει θέσει ο ίδιος και την ώρα που η ελληνική κυβέρνηση αισθάνεται περήφανη για το γεγονός ότι δίνει σε κάθε πρόσφυγα ένα ελάχιστο αλλά όχι απαραίτητο μεροκάματο για την ομαλή επιβίωσή τους.

Πραγματικά ο καθένας μας μπορεί να σκεφτεί και να καταλάβει την τραγικότητα της κατάστασης που επικρατεί γύρω μας και παράλληλα την τρομερή ενέργεια αυτού του συλλόγου με… μπροστάρη έναν άνθρωπο που έζησε καλύτερα από τον καθένα όλες αυτές τις κακουχίες που βιώνει όλος αυτός ο κόσμος εκεί έξω.

Ένας κόσμος που πραγματικά δεν αξίζει να είναι διωγμένος από την ίδια του την πατρίδα. Αλλά είπαμε… άλλοι κινούν τα νήματα. Άλλοι κάνουν κουμάντο και δυστυχώς είναι επικίνδυνοι!

Τέλος, μέσα στο ντοκιμαντέρ για όσους δεν το έχουν δει, παρακολουθούμε τον Ντέγιαν Λόβρεν να διηγείται σκηνές που πραγματικά είναι ανατριχιαστικές και που αυτόματα σε βάζουν σε σκέψεις για την όλη κατάσταση που επικρατεί στις ημέρες μας. Το ντοκιμαντέρ και τη συγκεκριμένη σκηνή την βλέπουμε και από το τρέιλερ αρχίζει με τον Λόβρεν να αναφέρει το παρακάτω:

«Όταν βλέπω τι γίνεται τώρα με τους πρόσφυγες θυμάμαι αυτά που πέρασα όταν ήμουν μικρός».

Κατευθείαν και χωρίς αναλύσεις ο Λόβρεν επιθυμεί να βάλει τους θεατές του στο νόημα του ντοκιμαντέρ. Στην πορεία ο ίδιος αναφέρεται και στη δική του περιπέτεια λέγοντας:

«Η δική μου οικογένεια ήταν τυχερή. Είχαμε τον παππού μας που δούλευε στη Γερμανία, έτσι μπορούσαμε να βρούμε τα απαραίτητα έγγραφα για να πάμε εκεί. Αν δεν είχε συμβεί αυτό, τότε ίσως εγώ και οι γονείς μου να βρισκόμασταν τώρα κάτω από το χώμα. Ήμασταν τυχεροί. Μακάρι να μπορούσα να εξηγήσω όλα αυτά που συνέβησαν. Ακούς ιστορίες, όμως κανείς δεν λέει την αλήθεια».

Μια φράση, στην οποία θέλει να μεταφέρει σε όλους το πόσο τυχερός ήταν που υπήρχε στην Γερμανία το συγγενικό του πρόσωπο αλλά και παράλληλα το πόσο σοβαρά είναι όλα αυτά τα συμβάντα με αποτέλεσμα την απόκρυψη της αλήθειας απ’ όλους. Ο καθένας την κρατάει για τον εαυτό του με λίγα λόγια, διότι οι μνήμες είναι νωπές ενώ η θλίψη με τον φόβο βρίσκονται ακόμα σε μεγάλο βαθμό.

Η συνέχεια του ντοκιμαντέρ είναι ακόμα πιο συγκλονιστική με τον Ντέγιαν να προσπαθεί να κάνει μια ανασκόπηση της κατάστασης γύρω απ’ όσα θυμάται ο ίδιος:

«Το μόνο που θυμάμαι είναι οι σειρήνες. Φοβόμουν τόσο πολύ όταν σκεφτόμουν ότι κάποιοι μας έριχναν βόμβες. Η μητέρα μου με έπαιρνε και με πήγαινε στο υπόγειο, δεν ξέρω για πόσο μέναμε εκεί. Μετά, μια μέρα, οι γονείς μου, ο θείος και η θεία μου, απλώς μπήκαμε σε ένα αυτοκίνητο και οδηγήσαμε μέχρι τη Γερμανία. Αφήσαμε τα πάντα, το σπίτι, ένα μικρό εστιατόριο που είχαμε… Τα αφήσαμε όλα. Πήραμε μια βαλίτσα και πήγαμε στη Γερμανία. Νομίζω ότι ήταν η πόλη που δέχθηκε τις περισσότερες επιθέσεις.

Όμως, οι φρικαλεότητες γίνονταν στα χωριά. Έναν θείο μου τον μαχαίρωσαν μπροστά σε όλο τον κόσμο. Δεν μιλάμε ποτέ γι’ αυτό στην οικογένεια… Ελπίζω για τις επόμενες γενιές τα πράγματα να είναι πιο εύκολα, για την κόρη και τον γιο μου. Δεν ξέρω αν ποτέ θα καταλάβουν τι πέρασα, γιατί ζουν σε εντελώς διαφορετικό κόσμο. Δεν μπορώ καν να φανταστώ πώς θα ήταν να πάρω αγκαλιά τα παιδιά μου και να τρέξω να σωθώ. Να τρέξω για τη ζωή μου. Θέλω να τους μιλήσω για τους πρόσφυγες, αλλά είναι ευαίσθητο θέμα και η μητέρα μου διαφωνεί. Εγώ όμως θα τούς το πω. Πρέπει να ξέρουν..».

Κι έπειτα μετά απ’ όλα αυτά που διηγείται ο Λόβρεν, αποφασίζει να μας περάσει ακόμα ένα πολύ σημαντικό μήνυμα. Με πέντε λέξεις αρχικά κι έπειτα με μια ολόκληρη φράση που τις εξηγεί, προσπαθεί να μας πείσει για το σωστό. Για κάτι που -ίσως- οι περισσότεροι να μην πράττουμε. Συγκεκριμένα αρχικά αναφέρει:

«Δώστε μια ευκαιρία στους πρόσφυγες…». Ενώ από εκεί και πέρα προσπαθεί να εξηγήσει γιατί έχει αυτή την άποψη, λέγοντας: «Όταν βλέπω τι γίνεται σήμερα, θυμάμαι τη δική μου οικογένεια που έπρεπε να εγκαταλείψει την πατρίδα της γιατί δεν μας ήθελαν εκεί. Καταλαβαίνω ότι κάποιοι θέλουν να προστατευτούν από τους πρόσφυγες, όμως πρέπει να συνειδητοποιήσουν ότι οι άνθρωποι αυτοί δεν έχουν σπίτια. Δεν είναι δικό τους το λάθος. Παλεύουν για τη ζωή τους, για να σώσουν τα παιδιά τους. Πέρασα από αυτό και ξέρω. Δώστε τους μια ευκαιρία. Δώστε τους μια ευκαιρία! Φαίνεται ποιοι είναι καλοί και ποιοι όχι…».

Χωρίς την παραμικρή αμφιβολία, λοιπόν, ο Ντέγιαν Λόβρεν μαζί με την Λίβερπουλ που προβάλει και το ντοκιμαντέρ, αποφάσισαν να δείξουν σε όλους μας το σωστό δρόμο. Η κατάσταση που βιώνουν ορισμένοι συνάνθρωποί μας εδώ και αρκετό καιρό είναι εξαιρετικά δύσκολη και σίγουρα για ένα άτομο που έχει ζήσει ακριβώς τις ίδιες καταστάσεις, τότε ο λόγος του και η έκκλησή του για στήριξη προς αυτά τα άτομα έχουν βαρύτητα.

Πραγματικά ένα μεγάλο μπράβο στην Λίβερπουλ για την δημιουργία του ντοκιμαντέρ κι ένα μεγάλο μπράβο στον Ντέγιαν Λόβρεν που ξεπέρασε όλους τους δισταγμούς του και ανέφερε ότι έχει ζήσει.

Σίγουρα αξίζει να παρακολουθήσετε το ντοκιμαντέρ αυτό, live παραπάνω στο κείμενο..

Από την ομάδα Προγνωστικά Άρχοντας >> Δημήτρης Δημόπουλος

Δώσε 5 αστέρια στον Άρχοντα!

Average rating 0 / 5. Vote count: 0

Καθώς βρήκατε αυτήν την ανάρτηση χρήσιμη...

Ακολουθήστε μας στα κοινωνικά μέσα!

We are sorry that this post was not useful for you!

Let us improve this post!

Tell us how we can improve this post?

Related posts

≡ MENU LIVE