Τώρα έχεις λόγο να ξαναμπείς στο παιχνίδι! | ΕΕΕΠ | 21+ | ΠΑΙΞΕ ΥΠΕΥΘΥΝΑ
Ο Όλιβερ Ρολφ Καν είναι ένας μύθος του γερμανικού κι όχι μόνο ποδοσφαίρου. Ένας πραγματικός μαχητής, ένας άνθρωπος που ζούσε για να δίνει πραγματικές μάχες μέσα στο γήπεδο κι ακόμα κι αν γονάτιζε είχε τον τρόπο και την ψυχή να σηκωθεί, να συνεχίσει και στο τέλος να κερδίσει. Ένας τύπος που χαρακτηρίζεται με μία φράση: «Πολύ σκληρός για να πεθάνει».
Στις 15 Ιουνίου του 1969 γεννήθηκε στην Καρλσρούη της Γερμανίας ένα παιδί, το οποίο στην πορεία των χρόνων έμελε να γίνει ένας από τους πιο σπουδαίους τερματοφύλακες όλων των εποχών. Οι τίτλοι του είναι αμέτρητοι, τα highlight του ακόμα πιο πολλά, ωστόσο ο Όλιβερ Καν δεν είναι γνωστός μονάχα επειδή υπήρξε στο παρελθόν σπουδαίος τερματοφύλακας. Ο «Όλι» διέθετε στοιχεία που ακόμα και σήμερα δεν τα βρίσκεις σε αντίστοιχο τερματοφύλακα. Στοιχεία που αν τα συνδύαζες με τις ποδοσφαιρικές του ικανότητες, δημιουργούσαν ένα τρομερό μείγμα. Ένα μείγμα ανθρώπου που έτρεμαν πολλοί και λίγοι μπορούσαν να νικήσουν όταν αποφάσιζαν να τα βάλουν μαζί του.
Ο Γερμανός τερματοφύλακας ήταν από τις εντονότερες προσωπικότητες που πέρασαν από το ποδόσφαιρο. Χαρακτηρίζεται ως οξύθυμος, αυθεντικός, ηγετικός, επιθετικός, σκληρός και με πολλές άλλες λέξεις, οι οποίες πραγματικά χαρακτηρίζουν έναν άνθρωπο που… δε μάσαγε πουθενά! Ήταν ικανός να τα βάλει με όλους και με όλα, χωρίς να λογαριάζει τίποτα. Πηγαίνοντας το χρόνο πίσω θα θυμηθούμε περιστατικά που ο Καν ήρθε σε διαπληκτισμό με αντιπάλους αλλά και με συμπαίκτες του, χωρίς να λογαριάσει τίποτα. Είχε την ίδια ένταση και το ίδιο πάθος, σου έδινε την εντύπωση ότι δεν πρόκειται να κάνει πίσω, να σε λυπηθεί.
Ποιος θα ξεχάσει αλήθεια το θερμό τετ-α-τετ με τον Μίροσλαβ Κλόζε σ’ έναν αγώνα ανάμεσα στην Μπάγερν Μονάχου και την Βέρντερ Βρέμη; Ο «Όλι» τα έβαλε με τον πρώτο σκόρερ σε τελικές φάσεις του Παγκοσμίου Κυπέλλου αλλά και με τον συμπαίκτη του στην εθνική Γερμανίας και μετέπειτα στην Μπάγερν. Εκείνη την ώρα για τον ίδιο αυτά ήταν ψηλά γράμματα όμως. Επίσης ποιος δε θυμάται την επίθεση στ’ αυτί του Χάικο Χέρλικ σ’ ένα ματς κόντρα στην Ντόρτμουντ; Νομίζω πως ο Χέρλικ εκείνη την ώρα θα ήθελε να τελειώσει όσο πιο ανώδυνα γινόταν αυτό το επεισόδιο. Τέλος, ο Καν τα έχει βάλει ακόμα και με συμπαίκτες του, όπως ο Άντι Χέρτσογκ, ο οποίος έζησε μια πρωτοφανή κατάσταση στην Μπάγερν. Επίθεση από τον ίδιο του τον τερματοφύλακα!
Ομολογουμένως η ιδιοσυγκρασία του Γερμανού ήταν τόσο έντονη, δυνατή, ιδιαίτερη, μοναδική που αποτέλεσε οδηγό για ν’ ανακαλυφθούν στην πορεία κι ένα σωρό παρατσούκλια για εκείνον. Χαρακτηρίστηκε ως «Der Titan» (Τιτάνας) και «Τζέγκινς Καν» ενώ ο κόσμος του χάρισε το ακόμα πιο ευρηματικό παρατσούκλι «Vol-kahn-o». Το συγκεκριμένο προέρχεται από τη λέξη volcano που παραπέμπει σε ηφαίστειο. Κι όντως αν το καλοσκεφτούμε ο Καν ήταν ένα ηφαίστειο έτοιμο να εκραγεί, ενώ πολλές φορές αυτή η έκρηξη δεν μπορούσε να αποφεύχθηκε και γινόταν. Το τελευταίο παρατσούκλι ίσως είναι κι εκείνο που του ταιριάζει περισσότερο, καθώς ακόμα και τώρα, 12 χρόνια μετά την απόσυρσή του παραμένει το ίδιο χειμαρρώδης.
«Το ποδόσφαιρο του σήμερα μου μοιάζει με μπαλέτο. Οι ποδοσφαιριστές μόλις τους ακουμπάς αρχίζουν να κλαίνε. Παραπονιούνται για τη “σκληρή ζωή” τους μετά από 3 σερί ματς αλλά όταν δίνουν συνεντεύξεις είναι οι καλύτεροι ηθοποιοί στον κόσμο. Γι’ αυτό μου αρέσουν τύποι όπως ο Τόμας Μίλερ και ο Ζλάταν Ιμπραχίμοβιτς».
Το παραπάνω απόσπασμα είναι από συνέντευξή του το 2015, όταν και κλήθηκε να σχολιάσει το ποδόσφαιρο εκείνης της εποχής. Ο «Όλι» βρήκε ακόμα μια ευκαιρία να πει αυτό που αισθάνεται χωρίς να μασήσει τα λόγια του, χωρίς να χαϊδέψει αυτιά, δείχνοντας ξανά την έντονη προσωπικότητά του και αποδεικνύοντας ξανά σε όλους ότι δε φιμώνεται.
Στην ποδοσφαιρική του καριέρα γενικότερα δεν υπήρξε ποτέ παίκτης του συστήματος, αλλά και ούτε στις στοιχηματικές εταιρίες. Ήθελε όσοι τον αγαπούν να τον αγαπούν γι’ αυτό που είναι κι όχι γιατί προσποιείται κάτι. Δεν ήταν μαριονέτα της UEFA ή της FIFA κι αν θέλουμε ν’ ακριβολογούμε, η αυθεντικότητά του ήταν τόσο μεγάλη που τους χαλούσε και τα σχέδια, σε μια εποχή πιο αγνή απ’ ότι σήμερα στο χώρο αυτό.
Κατέληξε στη θέση του GK, έβλεπε διαφορετικά το ποδόσφαιρο
Περιεχόμενα
Stoiximan καθημερινές προσφορές* για όλα τα μέλη!
Ο Όλιβερ Καν στη μικρή του ηλικία ασχολούταν με το ποδόσφαιρο, ωστόσο δεν έπαιξε από την πρώτη στιγμή κάτω από τα δοκάρια. Αρχικά δοκίμασε διάφορες θέσεις, μέχρι να καταλάβει ότι εκείνη η μοναχική που περιέχει γάντια στα χέρια και έχει τεράστια ευθύνη, ήταν κι αυτή που του ταίριαζε περισσότερο. Μάλιστα ο ίδιος ως τερματοφύλακας είχε φιλοσοφήσει την κατάσταση και ήξερε ακριβώς πώς να σταθεί επάξια κάτω από τα δοκάρια.
«Ο τερματοφύλακας πρέπει να έχει και λίγο από το στοιχείο της παράνοιας. Ποιος άλλος θα μπορούσε να σταθεί μπροστά από άλλους ανθρώπους, δεχόμενος σουτ στο πρόσωπο ή στο στομάχι και να νιώθει ότι όλα είναι μια χαρά;».
Γενικότερα ο Καν έβλεπε το ποδόσφαιρο ως μια κατάθεση ψυχής, τίποτα λιγότερο, τίποτα περισσότερο. Ήταν από εκείνους τους ανθρώπους που σιχαινόταν να βλέπει τους άλλους να διαμαρτύρονται και να γκρινιάζουν για τραυματισμούς και χτυπήματα. Ήθελε συμπαίκτες στρατιώτες, έτοιμους να πάνε στον πόλεμο κι όχι να παίξουν έναν ποδοσφαιρικό αγώνα. Μάλιστα μια φορά που η Μπάγερν ηττήθηκε και ρωτήθηκε από τον δημοσιογράφο τι έφταιξε, φρόντισε να απαντήσει, αφήνοντας τους πάντες αγάλματα. Συγκεκριμένα ανέφερε πως τους έλειπαν αυγά (εμείς θα τα λέγαμε καρύδια) που και στις δύο περιπτώσεις σημαίνει κάτι άλλο.
Η Καρλσρούη και τα πρώτα του βήματα
Γεννημένος στη Δυτική Γερμανία και στη συγκεκριμένη πόλη, ο Όλιβερ Καν αποφάσισε ν’ ακολουθήσει τα χνάρια του πατέρα του και να κάνει τα πρώτα του ποδοσφαιρικά βήματα στην ομώνυμη ομάδα. Μάλιστα ο ξανθομάλλης άσος πέρασε απ’ όλες τις μικρές ομάδες της Καρλσρούης έως ότου γίνει βασικό μέλος εκείνης της ομάδας.
Στην Καρλσρούη βρέθηκε από το 1975 (έξι ετών) έως και το 1994, όπου στην πορεία και μέχρι το τέλος της καριέρας του μετακόμισε στην Μπάγερν Μονάχου. Μετά από ατελείωτες ώρες σκληρής δουλειάς και πολυετούς πείσματος για επιτυχία, ο Καν ανταμείφθηκε και τη σεζόν 1987-88 υπέγραψε το πρώτο του επαγγελματικό συμβόλαιο με την Καρλσρούη. Εκείνη τη σεζόν ο Γερμανός ήταν αναπληρωματικός του Αλεξάντερ Φάμουλα, ωστόσο στις 27η Νοεμβρίου 1987 έκανε το ντεμπούτο του στη νίκη της Καρλσρούη επί της Κολωνίας με 4-0.
Η πρώτη του τριετία στην «KSC» δεν ήταν πλούσια σε συμμετοχές, καθώς σημείωσε μόλις τέσσερις. Ωστόσο το 1990 ο τότε προπονητής, Βίνφριντ Σάφερ, αποφάσισε να τον εμπιστευτεί και να του δώσει την ευκαιρία. Ο «Όλι» όχι μόνο την άρπαξε από τα μαλλιά αλλά άρχισε σιγά-σιγά να δείχνει μέσα από τις εμφανίσεις του τόσο τις σπουδαίες ικανότητές του όσο και το πνεύμα νικητή που τον διακατείχε. Οι εμφανίσεις του ήταν συνεχώς ανοδικές και τ’ αποκορύφωμα αυτών ήταν τη σεζόν 1993-94 όταν ο Καν πραγματοποίησε 44 εμφανίσεις, εκ των οποίων οι 10 ήταν στο UEFA Cup.
Η Καρλσρούη στην Ευρώπη απέκλεισε κατά σειρά τις Αϊντχόφεν, Βαλένθια, Μπορντό και Μποαβίστα, για να αποκλειστεί από την Αούστρια Ζάλτσμπουργκ στον ημιτελικό του θεσμού λόγω του εκτός έδρας τέρματος. Μπορεί μια μεγάλη ευκαιρία για τον 25χρονο τότε Καν να χάθηκε, όμως ο ίδιος ήταν έτοιμος για το επόμενο βήμα της καριέρας του, καθώς η Καρλσρούη πλέον δεν τον χωρούσε.
Επόμενος σταθμός η Μπάγερν Μονάχου, η απόλυτη απογείωση
Ο Όλιβερ Καν το 1994 αποφάσισε να κάνει το επόμενο βήμα στην καριέρα του, το οποίο ήταν εντός της Γερμανίας και συγκεκριμένα στο Μόναχο για λογαριασμό της Μπάγερν. Μιας ομάδας που πρωταγωνιστούσε στο γερμανικό πρωτάθλημα και είχε υψηλούς στόχους και στην Ευρώπη. Για τον «Όλι» το στοίχημα ήταν μεγάλο.
Ο Γερμανός τερματοφύλακας αντικατέστησε στην Μπάγερν τον Ράιμοντ Άουμαν, ο οποίος μετά από 12 χρόνια αποχώρησε από τους Βαυαρούς. Μάλιστα το ποσό που δαπανήθηκε για τον Καν ήταν 2,5 εκ ευρώ για να τον κάνουν τον ακριβότερο τερματοφύλακα στην ιστορία του γερμανικού ποδοσφαίρου. Όπως καταλαβαίνετε το βάρος ήταν ακόμα μεγαλύτερο για τον ίδιο. Δε γινόταν ο ακριβότερος τερματοφύλακας να μην πετύχει, ενώ ήξερε ότι αν δεν πετύχαινε στην Μπάγερν, τότε θα έμπαινε πολύ γρήγορα στο περιθώριο.
Η προσωπικότητα του Γερμανού ήταν τεράστια και όχι μόνο δε λύγισε από το βάρος αλλά στην πορεία των χρόνων αποτέλεσε σημαία της Μπάγερν Μονάχου. Φορώντας το περιβραχιόνιο του αρχηγού στη μεγαλύτερη διάρκεια της καριέρας του, οδήγησε τους Βαυαρούς σε πολλές και σημαντικές επιτυχίες. Έβγαλε το πάθος του, τον ηρωισμό του, το αρχηγιλίκι του και την κλάση του, για να αγαπηθεί όσο λίγοι από το σύλλογο.
«Κάθε γκολ που δεχόμαστε αποτελεί προσβολή για μένα», είχε δηλώσει σε ερώτηση για το κίνητρο που έχει όταν παίζε, δείχνοντας το πόσο έτοιμος ήταν να ριχθεί στις μάχες που έδιναν οι ομάδες του.
«Διψάμε να πάμε στο Αμβούργο. Όλο το στάδιο θα είναι εναντίον μας. Όλη η Γερμανία θα είναι εναντίον μας. Δεν υπάρχει τίποτα καλύτερο από αυτό». Δείγμα που δείχνει πόσο ζούσε για τέτοιες καταστάσεις, πως τον «έφτιαχνε» το εχθρικό κλίμα και του έδινε κίνητρο να παίξει ακόμα καλύτερα. Είπαμε, για τον Καν ένας ποδοσφαιρικός αγώνας ισούταν με μια ακόμα μάχη στον πόλεμο.
Στο Μόναχο έκατσε συνολικά 14 χρόνια για να σηκώσει 8 πρωταθλήματα, 6 Κύπελλα, 5 Σούπερ Καπ Γερμανίας, 1 Champions League, 1 UEFA Cup κι 1 Intercontinental Cup. Με λίγα λόγια 22 τίτλοι με μια ομάδα, πραγματικά ο απόλυτος μύθος. Μέσα σ’ αυτά τα χρόνια βέβαια ο Καν έζησε και δύσκολες στιγμές όμως βρήκε τη δύναμη να σηκωθεί και να πετύχει όσα ήθελε και ονειρευόταν.
Το 1999 η Μπάγερν έχασε το Champions League με δύο γκολ στις καθυστερήσεις από τη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ. Η απόλυτη ψυχρολουσία για τους Βαυαρούς και τον ίδιο, καθώς ένα τόσο σπουδαίο τρόπαιο χάθηκε με κινηματογραφικό τρόπο. Ωστόσο το 2001 η Μπάγερν του Καν, μ’ αυτόν οδηγό κατάφερε να σηκώσει το τρόπαιο με τα μεγάλα αυτιά. Η κανονική διάρκεια και η παράταση έληξαν 1-1 με το ματς να οδηγείται στα πέναλτι, για να μιλήσει εκεί η κλάση του.
Σ’ εκείνη τη διαδικασία ο Άντερσον νικήθηκε από τον Κανιθάρες και ο Πάουλο Σέρτζιο έστειλε εκτός στόχου την μπάλα. Όμως ο Καν ήταν εκεί, για να αποκρούσει τρία πέναλτι (Ζάχοβιτς, Καρμπόνι, Πελεγκρίνο) και να δώσει το τρόπαιο στους Γερμανούς. Μετά το τέλος του αγώνα, ο οξύθυμος και γεμάτο θυμό κι ένταση Καν (έτσι τον είχαμε συνηθίσει), πλησίασε τον Κανιθάρες και τον παρηγόρησε, δείχνοντας ότι εκτός από σπουδαίος αθλητής είναι και σπουδαίος άνθρωπος, καθώς ξέρει να σέβεται τον αντίπαλο.
«Είχαμε πολλή πίεση τότε, πιστεύω ότι η ομάδα μας είχε πιάσει την κορυφή όσον αφορά στα στάνταρντ που μπορούσε να φτάσει. Εάν δεν είχαμε πάρει τον τίτλο με τη Βαλένθια στο Μιλάνο το 2001 νομίζω ότι τα πράγματα θα είχαν γίνει πολύ δύσκολα μετά επειδή παίκτες όπως ο Στέφαν Έφενμπεργκ, ο Τζιοβάνι Έλμπερ και ο Βιθέντε Λιζαραζού βρίσκονταν ήδη στο τοπ της απόδοσής τους. Ήταν ίσως η τελευταία ευκαιρία για εκείνη τη γενιά. Έπρεπε μάλιστα να αντιμετωπίσουμε τη Βαλένθια, μία ομάδα που είχε χάσει το Champions League έναν χρόνο πριν, συνεπώς ήταν και για αυτούς η τελευταία ευκαιρία. Θυμάμαι τη στιγμή της απόκρουσης του πέναλτι του Πελεγκρίνο όπου ο Σαντιάγο Κανιθάρες κατέρρευσε στη γραμμή του άουτ και άρχισε να κλαίει. Μπορούσα να καταλάβω πως ένιωθε καθώς είχα βιώσει κάτι παρόμοιο το 1999».
Με την Μπάγερν μπορούμε να διηγηθούμε πολλές στιγμές του μέσα από τις οποίες έγραψε ιστορία, όμως αυτό θα χρειαστεί να γίνει μέσω βιβλίου κι όχι άρθρου. Ο μύθος του Καν ήταν τεράστιος και το 2008 τερματίστηκε με τα νούμερα να μιλούν μόνα τους. Πρώτος τερματοφύλακας σε συμμετοχές στη Bundesliga και 197 παιχνίδια χωρίς να δεχθεί γκολ στην Bundesliga,αριθμός ρεκόρ επίσης!
Στις 2 Σεπτεμβρίου 2008, βράδυ Τρίτης, διεξήχθη στην «Allianz Arena» φιλικός αγώνας προς τιμήν του. Ένα αποχαιρετιστήριο ματς ανάμεσα στην Μπάγερν Μονάχου και επιλεκτικούς παίκτες της εθνικής Γερμανίας. Στο γήπεδο βρέθηκαν 69.000 φίλαθλοι, οι οποίοι αποθέωσαν όπως άξιζε έναν θρύλο του γερμανικού ποδοσφαίρου. Ο Καν μάλιστα ακόμα και σ’ εκείνο το ματς δεν ήθελε να χάσει και έκανε τα πάντα γι’ αυτό.
Μάλιστα στο 75’ όταν έγινε αλλαγή όλο το γήπεδο σείστηκε και έδειξε για μια τελευταία φορά τη μεγάλη αγάπη που είχε προς τον πιο αυθεντικό άνθρωπο των γηπέδων, ο οποίος δεν άντεξε και λύγισε όσο βράχος κι αν είναι.
«Είναι ένας από τους πιο ξεχωριστούς αθλητές που έχουν επηρεάσει το ποδόσφαιρο», ανέφερε ο Κλίσμαν, την ώρα που ο Λεβ ανέφερε: «Ήταν ένας σπουδαίος αποχαιρετισμός προς τον Όλιβερ. Το άξιζε».
«Δεν είναι σωστό να υποστηρίζει κανείς πως οι τίτλοι είναι το μοναδικό πράγμα που μένει σε μία καριέρα. Ποιό είναι το νόημα αν έχεις πάρει 10.000 τίτλους αλλά είσαι ηλίθιο άτομο; Κανένα», μια από τις πολλές και κορυφαίες ατάκες του!
Σπουδαίες διακρίσεις με την εθνική, άγγιξε την ψηλότερη κορυφή
Ένα μεγάλο κεφάλαιο από μόνο του για τον «Όλι» είναι και η εθνική Γερμανίας, με την οποία γνώρισε σπουδαίες διακρίσεις και άγγιξε την ψηλότερη κορυφή χωρίς όμως να την υλοποιήσει.
Στην εθνική Γερμανίας ο Καν έπαιξε από το 1995 έως και το 2006, έντεκα χρόνια δηλαδή. Μ’ αυτή σήκωσε ως αναπληρωματικός το 1996 ένα Euro, ενώ το 2002 ήταν φιναλίστ με τη Γερμανία στο Μουντιάλ στη μεγαλύτερη ευκαιρία της καριέρας του για κατάκτηση του σπουδαιότερου τίτλου. Τέσσερα χρόνια αργότερα για τον ίδιο θεσμό η Γερμανία βγήκε τρίτη, χωρίς όμως ο Καν να είναι βασικός.
Το 2002 ο Καν έκανε ένα μυθικό Μουντιάλ με την εθνική και αν θέλουμε να λέμε τα πράγματα ως έχουν, ήταν ο βασικότερος λόγος που εκείνη η ομάδα έφτασε έως τον τελικό της διοργάνωσης. Η Γερμανία τερμάτισε πρώτη στον όμιλο έχοντας δύο νίκες και μία ισοπαλία με τον Καν να κρατάει δύο φορές ανέπαφη την εστία του. Στα νοκ άουτ παιχνίδια οι εμφανίσεις του συνέχισαν να είναι εξαιρετικές και σε τρία ματς (φάση των «16», προημιτελικά, ημιτελικά), κράτησε το μηδέν και βοήθησε στο να βρεθεί στον τελικό η Γερμανία.
Στον τελικό όμως ο Καν από ήρωας μετατράπηκε σε μοιραίος για την ομάδα του. Μετά από μια σειρά καλών εμφανίσεων αλλά και επεμβάσεων και σ’ εκείνο το ματς κόντρα στη Βραζιλία, στο 67’ ένα τραγικό λάθος έστρωσε την μπάλα στον Ρονάλντο, ο οποίος άνοιξε το σκορ. Η Γερμανία ήταν αδύνατον να αντιδράσει και να γυρίσει τούμπα το ματς κι έτσι δώδεκα λεπτά μετά δέχθηκε και πάλι από τον Ρονάλντο και δεύτερο γκολ για να ηττηθεί τελικά και να βγει δεύτερη.
«Ήταν το μοναδικό λάθος που έκανα σε επτά παιχνίδια και δυστυχώς τιμωρήθηκα σκληρά», ήταν τα λόγια του για εκείνο το γκολ που έκρινε κατά μεγάλο ποσοστό τον τελικό.
Μπορεί ο Καν να είχε χάσει τη μεγαλύτερη ευκαιρία της καριέρας του να βγει Παγκόσμιος πρωταθλητής όντας ο απόλυτος ηγέτης, ωστόσο το τουρνουά που έκανε ήταν μυθικό και του αναγνωρίσθηκε, καθώς κέρδισε το «Lev Yashin Award» και τη «Χρυσή Μπάλα» του θεσμού. Ήταν μάλιστα η χρονιά που τερμάτισε με 110 ψήφους στην τρίτη θέση της κατάταξης του βραβείου «Ballon d’Or». Κανείς δεν ξέρει τι θα γινόταν αν έπαιρνε η Γερμανία το Μουντιάλ αλλά ίσως γινόταν ο επόμενος τερματοφύλακας στην ιστορία του ποδοσφαίρου μετά τον Λεβ Γιασίν που θα είχε κατακτήσει τη «Χρυσή Μπάλα».
Επόμενη μεγάλη διοργάνωση για τον «Όλι» ήταν το Euro 2004, το οποίο όμως χαρακτηρίζεται ως μια κακή παρένθεση στην καριέρα του με την εθνική. Ο Καν όπως και το 2002 ήταν αρχηγός των «Πάντσερ» και αγωνίστηκε σε όλα τα παιχνίδια που έδωσαν. Ωστόσο στον όμιλο τερμάτισαν στην τρίτη θέση με δύο ισοπαλίες και μία ήττα αποχαιρετώντας πρόωρα τη διοργάνωση.
Η μεγάλη κόντρα, ο παραγκωνισμός και το άδικο αντίο
Το 2006 ο Όλιβερ Καν ήταν 37 χρονών και το Παγκόσμιο Κύπελλο ήταν το τελευταίο του. Ο αρχηγός της εθνικής Γερμανίας προερχόταν από ένα εξαιρετικό Μουντιάλ το 2002 και σίγουρα είχε εμπειρίες και παραστάσεις που λίγοι διέθεταν στο συγκρότημα του Γιούργκεν Κλίσμαν.
«Θα σκεφτώ μέσα στις επόμενες εβδομάδες για το μέλλον μου στην εθνική ομάδα», ήταν τα λόγια του μέχρι τότε αρχηγού της εθνικής, ο οποίος σαφώς και ένιωσε αδικημένος με την απόφαση του Κλίσμαν προς το πρόσωπό του.
Ουσιαστικά ο Γιούργκεν Κλίσμαν που ήταν προπονητής στην εθνική, αποφάσισε να παραγκωνίσει τον Καν και να βάλει βασικό στο Μουντιάλ τον Γενς Λέμαν. Να θυμίσουμε ότι εκείνο το Μουντιάλ γινόταν στη Γερμανία και δικαιωματικά βάση εμφανίσεων και ποιότητας, ο «Όλι» έπρεπε να βρίσκεται κάτω από τα δοκάρια. Ο Κλίσμαν ωστόσο ήταν ξεκάθαρος και με τις δηλώσεις του είχε κατορθώσει να δημιουργήσει και μια μεγάλη κόντρα ανάμεσα στους δύο τερματοφύλακες. Είχε αναφέρει συγκεκριμένα: «Αναλύσαμε ενδελεχώς τις δυνατότητες των δύο goalkeeper και πραγματικά συνειδητοποιήσαμε πως επρόκειτο για μία μάχη σώμα με σώμα. Πριν έναν χρόνο, τον Αύγουστο συγκεκριμένα, ο Όλιβερ προπορευόταν με βραχεία κεφαλή. Στη συνέχεια, όμως διαπιστώσαμε πως ο Γενς είχε κερδίσει έδαφος, ειδικά μετά τις εμφανίσεις του τους τελευταίους μήνες και τώρα είναι ξεκάθαρα μπροστά από τον Όλιβερ».
Η κόντρα έφτασε στα άκρα και μάλιστα οι δύο τερματοφύλακες «ξεκατινιάσθηκαν» μέσω του Τύπου με διάφορες δηλώσεις εκατέρωθεν. Ουσιαστικά υπήρξε μια περίοδος που ο ένας απαντούσε στον άλλον. Την αρχή τότε την είχε κάνει ο Λέμαν, ο οποίος επαναλάμβανε στον Τύπο πως θα είναι ο βασικός τερματοφύλακας στα «Πάντσερ», για να του απαντήσει ο Καν: «O Λέμαν προκαλεί, όπως κάνει τα τελευταία χρόνια. Δεν έχω κανένα πρόβλημα με τον ανταγωνισμό, αρκεί αυτός να είναι στις προπονήσεις και στο γήπεδο και όχι στις στήλες των εφημερίδων. Ίσως θέλει να αποσυρθώ από την Εθνική, αλλά δεν θα του κάνω τη χάρη. Έχω ακόμη πολλά να προσφέρω και απλώς πρέπει να κάνει… υπομονή εάν θέλει να γίνει βασικός στην Εθνική».
Τελικά, το τελευταίο Παγκόσμιο Κύπελλο του ο Καν το παρακολούθησε από τον πάγκο όντας αναπληρωματικός του Λέμαν και σαφέστατα πικραμένος απ’ όλο αυτό που είχε γίνει. Μία συμμετοχή σημείωσε όλη κι όλη σ’ εκείνη τη διοργάνωση, όταν πια τα πάντα είχαν κριθεί για τη Γερμανία. Συγκεκριμένα τα «Πάντσερ» έπαιξαν στον Μικρό Τελικό κόντρα στην Πορτογαλία, την οποία κέρδισαν με 3-1. Πάντως αξίζει να αναφέρουμε ότι σ’ εκείνο το ματς φόρεσε ξανά το περιβραχιόνιο του αρχηγού.
Όντας πια και 37 χρονών, ο τεράστιος «Όλι» αναγκάστηκε να πει το «αντίο» του στην εθνική, γράφοντας και μ’ αυτή τη δική του μοναδική ιστορία. Μπορεί ο τρόπος που σταμάτησε να μην ήταν ο καλύτερος δυνατός, όμως γι’ αυτό δεν ευθύνεται ο ίδιος και σίγουρα στη Γερμανία τον θυμούνται για τις καλές στιγμές που τους πρόσφερε.
Ετοιμάζεται να αναλάβει χρέη προέδρου
Ο θρυλικός Γερμανός τερματοφύλακας μπορεί να έχει σταματήσει εδώ και χρόνια το ποδόσφαιρο, ωστόσο δε βρίσκεται μακριά απ’ αυτό. Μέχρι πρωτινός υπήρξε σε γερμανικό κανάλι σχολιαστής αγώνων, ενώ σιγά-σιγά ετοιμάζεται να αναλάβει καθήκοντα προέδρου.
Συγκεκριμένα ο Καν από τη νέα χρονιά θα αναλάβει πρόεδρος στην Μπάγερν Μονάχου, παίρνοντας τη θέση του Καρλ Χάινς Ρουμενίγκε. Το στοίχημα επίσης είναι μεγάλο για τον ίδιο τον Καν, καθώς η ιδιοσυγκρασία του διαφέρει πολύ από έναν σύλλογο όπως η Μπάγερν που έχει το παρατσούκλι «FC Hollywood».
Είναι δεδομένο ότι θα επιχειρήσει να προχωρήσει σε τεράστιες αλλαγές και να τρίξει τα δόντια ορισμένων ποδοσφαιριστών που δε συμβαδίζουν με τα θέλω του Γερμανού πρώην θρύλου των Βαυαρών.
Από την ομάδα του Άρχοντα >> Δημήτρης Δημόπουλος
