Ντιέγκο: Η Σεβίλλη και η Εθνική Αργεντινής

(3) Αφιέρωμα Ντιέγκο Μαραντόνα: Η μεγάλη κλάση, τα καταστροφικά πάθη και μια ζωή για.. ταινία

Το αρχαιότερο σάιτ προγνωστικών στην Ελλάδα (2000) Arxondasbet.com και ο Άρχοντας παρουσιάζουν, κατ αποκλειστικότητα από τον Δ. Δημόπουλο, το μεγαλύτερο αφιέρωμα για τους λάτρεις του Ντιεγκίτο, σε ..πέντε κεφάλαια. Ένα αφιέρωμα για μικρούς και μεγάλους…

“Επόμενος σταθμός η Σεβίλλη”

Ο Μαραντόνα έχει αγωνιστεί και σε συλλόγους που δεν γνωρίζει αρκετός κόσμος, καθώς εκεί δεν κατάφερε να λάμψει ποτέ. Ένα παράδειγμα είναι η Σεβίλλη, με την οποία επεδίωξε την ποδοσφαιρική του ανύψωση αλλά χωρίς επιτυχία.

Ο Ντιεγκίτο μετά την Ιταλία αποφάσισε το 1992, όπου είχε λήξει και η 15μηνη ποινή που δέχθηκε, να γυρίσει στην Ισπανία αλλά αυτή τη φορά για λογαριασμό της Σεβίλλη. Στον ισπανικό σύλλογο έμεινε ως το 1993, χωρίς όμως να καταφέρει να κάνει και πολλά. Ο Μαραντόνα πήγε στη Σεβίλλη περισσότερο λόγω της σχέσης που είχε με τον Κάρλος Μπιλάρδο, καθώς κατέκτησαν μαζί το Παγκόσμιο Κύπελλο.

Ο τότε προπονητής της Σεβίλλη πρότεινε μέσω του τηλεφώνου στον Μαραντόνα: «Ντιέγκο, δεν έρχεσαι προς τα εδώ; Η ζωή είναι πολύ όμορφη εδώ στη Σεβίλλη και θα μπορέσεις να παίξεις ήρεμος».

Ο Ντιεγκίτο που έψαχνε μανιωδώς να βρει έναν σύλλογο προκειμένου ν’ αφήσει πίσω του τις δύσκολες καταστάσεις που βίωσε στην Ιταλία και να επανέλθει ποδοσφαιρικά, είπε το μεγάλο ναι.

“Ο ανεπιτυχής στόχος να αποδείξει πράγματα”

Η Σεβίλλη σπατάλησε 5,9 εκ ευρώ και απέκτησε τον Μαραντόνα από τη Νάπολι, ο οποίος είχε συμβόλαιο έως τον Ιούνιου του 1993. Η μεταγραφή θεωρήθηκε μεγάλη, ωστόσο ο κόσμος της ομάδας δεν γέμισε το γήπεδο ούτε στην παρουσίασε, ούτε και στην πρώτη παράσταση σε φιλικό παιχνίδι του Ελ Ντιέγκο.

Η ποδοσφαιρική του φήμη είχε χαλάσει όμως ο ίδιος έδειχνε αποφασισμένος να επιστρέψει.

«Έχω απίστευτη όρεξη να επιστρέψω στα γήπεδα. Η μικρή μου κόρη, η Τζανίνα άλλωστε δεν με έχει δει ακόμα να παίζω και έχει ακούσει τόσα καλά για μένα. Πλέον δεν είμαι το Νο1. Είμαι απλά το Νο10.000 του κόσμου. Ωστόσο, έχω την ίδια τρέλα για να παίξω μπάλα όπως και όταν ήμουν 15 χρονών. Θέλω να τρέξω, να ιδρώσω, να δώσω χαρά στους Σεβιγιάνους. Θέλω σαν τρελός να βάλω γκολ και να ουρλιάξω. Αισθάνομαι ότι σε αυτή την πόλη θα μπορέσω να βρω ξανά τον Ντιεγκίτο. Δεν είναι εύκολο, αλλά υπόσχομαι να τα δώσω όλα».

Παρά το γεγονός ότι η φανέλα με το νούμερο 10 τον περίμενε και παρά το γεγονός ότι πήρε και το περιβραχιόνιο του αρχηγού, ο Μαραντόνα δεν μπόρεσε ποτέ να χάσει τα παραπανήσια κιλά που είχε, να βρει την αγωνιστική του φόρμα και να λάμψει ξανά στους αγωνιστικούς χώρους όπως είχε βάλει στόχο.

Μπορεί ορισμένες φορές η απαράμιλλη κλάση του να φαινόταν, ωστόσο η διάρκεια έλειπε από το ρεπερτόριό του.

“Το άδοξο φινάλε στη Σεβίλλη”

Η αρχή του τέλους για τον ίδιο στη Σεβίλλη, ήρθε στις 12 Ιουνίου στο παιχνίδι με την Μπούργος. Εκεί που ο αυθόρμητος και αφεντικός Ντιεγκίτο δεν κατάφερε να ελέγξει τα νεύρα του, τα συναισθήματά του και για μια ακόμα φορά έχασε τον έλεγχο.

Σ’ εκείνο το ματς δεν ήταν καλός, με τον Μπιλάρδο να αναγκάζεται στο 53’ να τον κάνει αλλαγή. Όμως ο ίδιος όταν είδε ότι πρέπει να αντικατασταθεί, θόλωσε και δεν ήξερε πραγματικά τι έκανε.

Μέσα σε μια στιγμή ο φίλος του και προπονητής του, Μπιλάρδο, έγινε ο πιο μισητός εχθρός του. «Πουτ… γιε, της μάνας σου…, θα σε γα…», ήταν τα λόγια του, με την κάμερα να αποθανατίζει τη σκηνή. Την ίδια ώρα που βγάζει, πετάει και πατάει το περιβραχιόνιο που φορούσε. Μάλιστα ο Μαραντόνα δεν έμεινε σ’ αυτά.

Όταν πήγε στον πάγκο, τον κλώτσησε με δύναμη, ενώ οι δηλώσεις του μετά το ματς ήταν άκρως επιθετικές: «Είναι ένα θέμα που θα λύσω με τον ίδιο τον Μπιλάρδο ως άντρας προς άντρα. Εάν βέβαια είναι άντρας».

Λίγες ώρες μετά και αφού ο Ελ Ντιέγκο ηρέμησε, κατάλαβε το λάθος του και τηλεφώνησε στον Μπιλάρδο για να του ζητήσει συγγνώμη. Συγκεκριμένα του ανέφερε: «Συγνώμη Κάρλος, το ξέρεις ότι σε αγαπάω. Έχασα τα λογικά μου. Και τώρα τι θα κάνουμε με τις προσβολές που είπα;». Με τον ίδιο τον Μπιλάρδο να του απαντάει μυθικά: «Δεν τις άκουσα Ντιέγκο. Αύριο το πρωί σε περιμένω για προπόνηση!».

Ήταν φανερό πως ο άνθρωπος που κατέκτησε ένα Παγκόσμιο Κύπελλο με τον Μαραντόνα και που τον είχε ζήσει στη μεγαλύτερη δόξα της καριέρας του, ήθελε να τον προστατέψει και να τον στηρίξει. Ήταν διατεθειμένος να δεχθεί τις ιδιαιτερότητες του χαρακτήρα του και να συνεχίσει να συνεργάζεται μαζί του.

Ωστόσο η διοίκηση της ομάδας είχε πάρει τις αποφάσεις της. Ορισμένες μέρες αργότερα από το συμβάν, ο Μαραντόνα άκουσε με τα αυτιά του τον τότε αντιπρόεδρο, Χοσέ Μαρία Ντελ Νίδο να λέει σε δημοσιογράφους: «Ο Ντιέγκο τελείωσε. Δεν κάνει ούτε για να παίξει γκολφ».

Έτσι, ο Αργεντινός μάζεψε τις βαλίτσες του και αποχώρησε από τη Σεβίλλη, λέγοντας την εξής φράση στη γυναίκα του: «Κλαούντια, φτιάξε τις βαλίτσες. Δεν θα έρθουμε ποτέ ξανά στη Σεβίλλη». Ο απολογισμός του με τον ισπανικό σύλλογο ήταν να αγωνιστεί σε 28 ματς και να πετύχει 7 γκολ.

Παρά το κακό του πέρασμα πάντως, οι φίλαθλοι της Σεβίλλη αλλά και ο ίδιος ο σύλλογος, θεωρούν μεγάλη τιμή, το γεγονός ότι ο Μαραντόνα φόρεσε τη φανέλα της ομάδας.

“Το σύντομο πέρασμα από τους Νιούελς Ολντ Μπόις”

Τελευταίος σταθμός του Μαραντόνα, μετά την επιστροφή του στην Μπόκα, όπου έκλεισε και την καριέρα του, ήταν οι Νιούελς Ολντ Μπόις το 1993. Μια ομάδα, την οποία επίσης θυμούνται και γνωρίζουν ελάχιστοι, ότι αγωνίστηκε ο Αργεντινός.

Στο συγκεκριμένο σύλλογο έμεινε έως τις 2 Δεκεμβρίου 1993 (λιγότερο από δύο μήνες) και πραγματοποίησε μόλις πέντε συμμετοχές χωρίς όμως να καταφέρει να σκοράρει. Ένα γκολ πέτυχε με τους Νιούελς Ολντ Μπόις σε φιλικό παιχνίδι και μάλιστα με το δεξί πόδι!

Παρ’ όλα αυτά το πέρασμά του από τους Νιούελς Ολντ Μπόις γιορτάζεται έως και σήμερα, καθώς θεωρείται σπουδαίο γεγονός ότι ένας τέτοιος ποδοσφαιριστής, φόρεσε τη φανέλα του αργεντίνικου συλλόγου.

Ο Ντιέγκο Μαραντόνα της εθνικής Αργεντινής

“Η πρώτη γλυκιά διάκριση και η μεγάλη αδικία”

Ο Ντιέγκο Μαραντόνα μπορεί να πέτυχε άπειρα πράγματα ως ποδοσφαιριστής σε συλλογικό επίπεδο, ωστόσο στην καριέρα του έχει να θυμάται κι άλλα τόσα από την εθνική του ομάδα. Τίτλοι και σπουδαίες στιγμές που τον ανέβασαν στην ελίτ του παγκοσμίου ποδοσφαίρου.

Ο «Pibe de Oro» ξεκίνησε από την εθνική Αργεντινής Κ20, για να μεταπηδήσει έπειτα στην εθνική Αργεντινής των ανδρών. Στους νέους αγωνίστηκε δύο χρονιές (1977-79), για να ζήσει μέσα σ’ αυτές, μια σπουδαία διάκριση. Την κατάκτηση του Παγκοσμίου Πρωταθλήματος Νέων Κ20.

Ο Ντιεγκίτο σ’ εκείνη τη διοργάνωση ήταν 18 ετών και υπήρξε ο απόλυτος ηγέτης της «αλμπισελέστε» προκειμένου να φτάσει στον τελικό και να κατακτήσει το Μουντιάλ Νέων. Συνολικά στη διοργάνωση πέτυχε έξι γκολ.

Ουσιαστικά η συγκεκριμένη επίδοσή του ήταν και μια πειστική απάντηση προς τον τότε προπονητή των ανδρών της Αργεντινής, Σέσαρ Λουίς Μενότι, ο οποίος δεν τον συμπεριέλαβε στην αποστολή της ομάδας για το Μουντιάλ του 1978, όπου και κατέκτησε στην πορεία η Αργεντινή.

Για τον Μενότι, ο Μαραντόνα θεωρούταν άπειρος ακόμα και δεν μπορούσε να βοηθήσει ουσιαστικά την ομάδα. Απόφαση που «ξίνισε» σε όλους, καθώς θεωρούσαν τον Ντιεγκίτο ικανό ακόμα και στα 18 του να προσφέρει και που πείσμωσε τον ίδιο προκειμένου να παλέψει για το επόμενο Παγκόσμιο Κύπελλο.

“Το πρώτο του Μουντιάλ ήταν αποδοτικά κακό”

Το πρώτο Μουντιάλ του Μαραντόνα ήταν το 1982 στην Ισπανία. Όμως παρά τις προσδοκίες και τα προγνωστικά όλων, ο Αργεντινός σταρ δεν κατάφερε να πιάσει καλή απόδοση και μαζί μ’ αυτόν και η ομάδα του δεν υπερασπίστηκε ποτέ τον τίτλο του 1978.

Ο Μαραντόνα στο Μουντιάλ του 1982 είχε συνολικά πέντε συμμετοχές και δύο γκολ. Εκείνα τα γκολ ήρθαν κόντρα στην Ουγγαρία στη νίκη της «Αλμπισελέστε» με 4-1. Στο ματς με το Βέλγιο, ο Ντιεγκίτο δεν κατάφερε να προσφέρει και η ομάδα του ηττήθηκε με 1-0, ενώ με το Ελ Σαλβαδόρ η Αργεντινή κέρδισε και ο ίδιος δε σημείωσε κάποιο τέρμα.

Στη δεύτερη φάση των ομίλων η Αργεντινή κλήθηκε να αντιμετωπίσει τις Ιταλία και Βραζιλία. Στο πρώτο ματς με την Ιταλία, ο Τζεντίλε κατάφερε να «σβήσει» τον Μαραντόνα με την πίεσή του και να οδηγήσει κι αυτός την ομάδα του στη νίκη με 2-1.

Στο ματς με τη Βραζιλία, ο Μαραντόνα αποβλήθηκε μετά από αντιαθλητική συμπεριφορά και άφησε την ομάδα του με παίκτη λιγότερο. Τελικά, η «Σελεσάο» κέρδισε με 3-1 την Αργεντινή και την άφησε εκτός Μουντιάλ.

Η κακή παρουσία του Ντιεγκίτο σ’ εκείνο το Παγκόσμιο Κύπελλο, όπως φάνηκε, αποτέλεσε ένα μεγάλο μάθημα για το επόμενο Μουντιάλ. Ένα Μουντιάλ που άνηκε και θα ανήκει στον «Pibe de Oro».

“Ο Μαραντόνα αρχηγός της Αργεντινής, οι αντιδράσεις πολλές”

Το Μουντιάλ του 1982 δεν ήταν καθόλου καλό για τον Μαραντόνα και οι προσδοκίες που είχε ο κόσμος απ’ αυτόν έσβησαν. Μάλιστα και η κριτική που δέχθηκε ο Αργεντινός ήταν ιδιαίτερα σκληρή.

Παρ’ όλα αυτά η αλλαγή προπονητή στην Αργεντινή βοήθησε και τον Ντιέγκο να επιβιώσει μέσα απ’ όλο αυτό το κακό κλίμα. Ο Κάρλος Μπιλάρδο το 1983 ανέλαβε χρέη προπονητή στην εθνική Αργεντινής. Ο ίδιος είχε πάρει κάποιες αποφάσεις ήταν έτοιμος να τις ακολουθήσει πιστά ό,τι κι αν γινόταν.

Συγκεκριμένα εκτός από το 3-5-2 που αποφάσισε να έχει ως βασικό σχήμα, με εντολή του έχρησε αρχηγό και ηγέτη της ομάδας τον Ντιέγκο Μαραντόνα. Μάλιστα ταξίδεψε στη Βαρκελώνη το 1983, για να συναντήσει τον Αργεντινό και να τον κάνει κι επίσημα «captain».

Οι αντιδράσεις μετά από αυτή την απόφαση ήταν πολλές και αρνητικές. Δεν ήταν λίγοι εκείνοι που θεωρούσαν πως ο Ντάνιελ Πασαρέλα έπρεπε να είναι αρχηγός της ομάδας, ενώ μια μερίδα κόσμου υποστήριζε την άποψη, ότι μετά τα όσα έγιναν στο Μουντιάλ του 1982, ο Μαραντόνα δεν θα έπρεπε να έχει θέση στην εθνική Αργεντινής.

Γενικότερα η αμφισβήτηση ήταν τεράστια και ο Μπιλάρδο παρέμενε σιωπηλός στις αντιδράσεις του πλήθους.

Οι δηλώσεις του Μπιλάρδο, μαρτυρούν πολλά για το κλίμα που επικρατούσε από την απόφαση: «Θυμάμαι υπήρχαν πολλά άρθρα που ασκούσαν κριτική στον Ντιέγκο πριν το Μουντιάλ, επειδή τον έκαναν αρχηγό στην θέση του Πασαρέλα. Πολλά άρθρα έλεγαν ότι δεν θα έπρεπε να βρίσκεται καν στην αποστολή μετά τα όσα έγιναν το 1982 στην Ισπανία και πως ο Μαραντόνα ήταν μια αποτυχία για την Εθνική. Μου έλεγαν πως ο Μποκίνι είναι καλύτερος, αλλά παρέμενα σιωπηλός».

Μάλιστα όταν ο Μαραντόνα έμαθε την όλη κατάσταση που επικρατούσε μετά την απόφαση του Μπιλάρδο, φέρεται να του είπε: «Κοίτα είμαστε μόνοι μας σε αυτό (σ.σ.: το τουρνουά)». Ωστόσο παρά τις δυσκολίες, η πορεία του χρόνου δικαίωσε την επιλογή του Μπιλάρδο να πάρει τον Μαραντόνα στο Μουντιάλ και να στήσει μια ομάδα, η οποία θα ήταν προσαρμοσμένη γύρω από εκείνον. Ο Ντιεγκίτο απέδειξε σε όλους ποιος ήταν και λατρεύτηκε απεριόριστα.

“Το Μουντιάλ του 1986 ήταν η παράσταση του Μαραντόνα”

Ένα Μουντιάλ που είναι μια μοναδική παράσταση του Μαραντόνα, πραγματοποιήθηκε το 1986 στο Μεξικό. Οι μνήμες πολλές, οι μαγικές ενέργειες ακόμα πλουσιότερες και στο τέλος ένας τίτλος και η απόλυτη αναγνώριση σ’ έναν παίκτη-φαινόμενο.

Η Αργεντινή του 1986 ήταν μια ομάδα με κυρίως αμυντικούς προσανατολισμούς, η οποία παράλληλα είχε την αποστολή να προστατέψει το μεγάλο της όπλο, τον Ντιέγκο Μαραντόνα. Τον άνθρωπο που θα την έπαιρνε από το χεράκι και με τις ενέργειές του (νόμιμες, μη) θα την έφτανε στην κορυφή του κόσμου.

Μάλιστα πριν την έναρξη του Μουντιάλ το κλίμα στην Αργεντινή δεν ήταν καθόλου καλό και η ομάδα πραγματοποιούσε προβληματικές εμφανίσεις.

“Οι πρώτες παραστάσεις ήταν στον όμιλο”

Η Αργεντινή κληρώθηκε μαζί με τις Νότια Κορέα, Ιταλία και Βουλγαρία, σ’ έναν σχετικά βατό όμιλο. Σ’ αυτά τα τρία παιχνίδια ήδη ο Μαραντόνα έδειξε ότι έχει αφήσει πίσω του το κακό Μουντιάλ του 1982 κι ότι πλέον είναι πολύ πιο ώριμος.

Το πρώτο παιχνίδι ήταν ανάμεσα στη Νότια Κορέα. Η «αλμπισελέστε» ξεκίνησε με το δεξί τη διοργάνωση, καθώς κέρδισε με 3-1. Σ’ εκείνο το ματς, οι Κορεάτες είχαν μοναδικό στόχο να τραυματίσουν τον Μαραντόνα.

Έπαιξαν πολύ σκληρά με κλωτσιές, μπουνιές, ενώ δεν έλειψαν και τα βρώμικα μαρκαρίσματα. Ο Ντιεγκίτο όμως δεν πτοήθηκε και παρ’ ότι δε σκόραρε, μοίρασε τρεις ασίστ.

Το δεύτερο παιχνίδι ήταν με αντίπαλο την Ιταλία. Μια ομάδα που τόσο η Αργεντινή όσο και ο Μαραντόνα ήθελαν να κερδίσουν για να πάρουν εκδίκηση για το προηγούμενο Μουντιάλ. Η Ιταλία τότε κατέβηκε χωρίς τον Τζεντίλε όμως η άμυνά της ήταν και πάλι πολύ δυνατή και συμπαγής

Ο Μαραντόνα έπρεπε, λοιπόν, να αποδείξει ότι είναι παίκτης παγκόσμιας κλάσης, καθώς όφειλε να αποδώσει κόντρα σε δυνατές ομάδες. Το ματς δε ξεκίνησε καλά και η Ιταλία προηγήθηκε μόλις στο 6’ με πέναλτι.

Όμως η κλάση του Μαραντόνα ήταν τεράστια και μ’ ένα άγγιγμα της μπάλας άφησε όρθιο τον Γκάλι που είδε την μπάλα να καταλήγει στα δίχτυα του και να γίνεται το τελικό 1-1.

Το τελευταίο ματς ήταν κόντρα στην αδύναμη Βουλγαρία. Η Αργεντινή πέρασε χωρίς δυσκολίες, καθώς κέρδισε με 2-0. Σ’ εκείνο το ματς ο Μαραντόνα δε σκόραρε, όμως σημείωσε μία ασίστ (την τέταρτη στη διοργάνωση) και έδειξε ότι πλέον μπορεί να ηγηθεί στην προσπάθεια που θα έκανε η εθνική του ομάδα.

“Ηγετικός και στη φάση των 16”

Η φάση των «16» έκρυβε για την Αργεντινή μια δύσκολη μονομαχία, βγαλμένη από τα γήπεδα της Λατινικής Αμερικής. Η Ουρουγουάη θα μονομαχούσε με την «αλμπισελέστε» για μια θέση στους «8».

Το παιχνίδι ήταν ένα κλασσικό ματς Λατινικής Αμερικής. Μπόλικο πάθος και ξύλο, λίγο θέαμα. Η Αργεντινή κατάφερε να κερδίσει με 1-0 και να περάσει στην επόμενη φάση του Μουντιάλ.

Ο Μαραντόνα μπορεί να μη σκόραρε και να μην είχε ασίστ, ωστόσο οργάνωνε όλο το παιχνίδι της ομάδας και η επιρροή του σ’ εκείνο το ματς ήταν απίστευτη. Ήταν ηγετικός και όλη η Αργεντινή βασιζόταν στις εμπνεύσεις του.

Μάλιστα το δρόμο προς τα δίχτυα τον βρήκε αλλά το γκολ του ακυρώθηκε λανθασμένα, με αποτέλεσμα, η Αργεντινή να αγχωθεί μέχρι να πάρει την πρόκριση..

.. συνεχίζεται ..

<<Ντιέγκο Κεφάλαιο 1>> <<Ντιέγκο Κεφάλαιο 2>> <<Ντιέγκο Κεφάλαιο 3>> <<Ντιέγκο Κεφάλαιο 4>> <<Ντιέγκο Κεφάλαιο 5>>

Από την ομάδα του Άρχοντα >> Δημήτρης Δημόπουλος